Mindfulness voor Kinderen: Dit is Hoe Het Hun Ontwikkeling Beïnvloedt

In gesprekken over ontwikkelingspraktijken voor kinderen wordt mindfulness vaak voorgesteld als een nuttig hulpmiddel om de focus en emotionele regulatie bij jongeren te verbeteren. Het is echter cruciaal om te verduidelijken dat de eeuwenoude traditie van mindfulness niet voor kinderen bedacht was. De cognitieve functies en de hersenfysiologie van kinderen verschillen aanzienlijk van die van volwassenen, en het toepassen van volwassen praktijken op kinderen kan niet alleen ineffectief zijn, maar ook schadelijk voor hun ontwikkeling.

Iedereen die aanbiedt of suggereert dat kinderen mindfulness zouden moeten beoefenen, probeert eigenlijk alleen maar McMindfulness te verkopen, een ondermaatse, consumentistische versie die zo vaak online te vinden is, waarbij elementen uit verschillende tradities lukraak door elkaar worden gehaald, waardoor de diepgaande praktijk van mindfulness wordt gereduceerd tot een verkoopbaar product met weinig oog voor authenticiteit of kwaliteit. Vaak is het enige doel van dit alles om de gebruikers te kalmeren en te ontspannen, en de marketing verwart vaak mindfulness met meditatie of beweert zelfs dat dit echt een ‘mindfulnessmeditatie’ is, een duidelijke aanwijzing dat dit echt gewoon McMindfulness is, de goedkope fastfoodversie.

Bij de DeRose Method zijn onze diensten uitsluitend voor volwassenen – hoewel we in speciale gevallen met enkele jonge, aspirant-professionele atleten werken. We hebben niet de specialisatie of de training om kinderen te onderwijzen en we raden aan dat kinderen de zorg van gespecialiseerde professionals nodig hebben voor hun ontwikkeling.

Goed, nu deze waarschuwingen gegeven zijn, voel ik dat ik met jullie kan delen dat ik de trotse vader ben van een 9-jarige jongen. Ik leer mijn zoon specifiek niet de DeRose Method, omdat het niet geschikt voor hem is. Echter, aangezien ik leef wat ik onderwijs en de DeRose Method nu al meer dan 25 jaar een deel van mijn leven is, kan ik het niet helpen om mijn zoon de krachtige principes van focus, bewustzijn en efficiënte communicatie bij te brengen — hoekstenen van de DeRose Method en van mindfulness.

Daarom zal ik in dit artikel de persoonlijke inzichten en strategieën delen die mij hebben geholpen mijn zoon op te voeden. Het is ook belangrijk om op te merken dat ik mijn studenten, die kinderen hebben, aanraad mijn voorbeeld te volgen.

Vroege Kinderontwikkeling (Geboorte tot 2 Jaar)

Initiële Communicatie: Gebarentaal

Een van de eerste uitdagingen waar een ouder voor staat, is de communicatiekloof tussen een volwassene en een pasgeborene. Om de communicatie met mijn zoon te verbeteren, leerde ik hem (en mezelf) vanaf zijn geboorte gebarentaal. Vanaf zo vroeg als zes maanden oud, voordat hij iets kon verbaliseren, gebruikten we babygebarentaal om de communicatiekloof te overbruggen. Deze vroege introductie van gebarentaal stelde hem in staat zijn behoeften te uiten, frustraties voor ons beiden te verminderen en onze verbinding op een veel dieper niveau te versterken, waardoor al vroeg een basis werd gelegd voor het belang van duidelijke communicatie in onze relatie.

Hem gebaren leren voor 'knuffels', 'eten', 'spelen' en 'luier veranderen' stelde hem in staat snel zijn vermogen om zichzelf uit te drukken te ontwikkelen. Deze aanpak is vergelijkbaar met het ontwikkelen van een initiële laag van bewustzijn — bewust zijn van je eigen behoeften en weten hoe je deze duidelijk kunt communiceren.

Het Aanmoedigen van Effectieve Aandacht-Trekkende Gedragingen

Hoewel veel baby's de neiging hebben om te huilen om aandacht te krijgen, is dit niet vanzelfsprekend. Wat baby's echt proberen te doen, is strategieën ontwikkelen om de aandacht van hun ouders te trekken. Voor veel baby's is de meest effectieve strategie huilen en alle volwassenen haasten zich doorgaans naar de baby om hen met aandacht te overladen. Ik was me bewust van dit proces, dus ik heb het ondermijnd!

Wanneer mijn zoon aandacht wilde, had ik liever dat hij naar me glimlachte. Stel je voor hoe veel prachtiger het zou zijn, in plaats van een huilende baby een lachende baby. Daarom gebruikte ik het hoog ontwikkelde vermogen van mijn zoon om een succesvolle strategie te vinden om mijn aandacht te trekken in mijn voordeel. Telkens wanneer hij probeerde mijn aandacht te trekken met enige vorm van aandacht zoekend 'huilen', zou ik gewoon mijn rug naar hem toekeren. Wanneer hij glimlachte, overlaadde ik hem met aandacht, kietels, knuffels, alles en nog wat waarvan ik wist dat hij ervan genoot.

Binnen de eerste drie maanden huilde mijn zoon nooit. Hij ontdekte dat de meest efficiënte strategie om de aandacht van mensen te trekken, was om naar hen te glimlachen. Dit werkte niet alleen bij mij, maar ook bij iedereen anders opmerkelijk goed. Telkens wanneer hij een nieuw persoon ontmoette, glimlachte hij naar hen en onmiddellijk overlaadden zij hem met aandacht, waardoor dat gedrag werd versterkt.

Dit zijn slechts een paar voorbeelden van de vroegste technieken die we kunnen gebruiken tijdens de vroege ontwikkeling. Ik had nog veel meer trucjes, maar de reden waarom deze twee bij me opkwamen toen ik dacht aan het schrijven van dit artikel, was dat beiden van mij vereisten dat ik al mijn training gebruikte om in het moment aanwezig te zijn, te empathiseren met de behoeften van mijn zoon en strategieën te vinden die gunstig zouden zijn voor zijn ontwikkeling en tegelijkertijd een betere omgeving voor ons allen zouden bevorderen.

Kleutertijd: Betrokkenheid en Focus (2 tot 5 jaar)

Toen mijn zoon de overgang maakte van peutertijd naar de kleutertijd, was zijn vermogen tot langere perioden van focus en betrokkenheid uitzonderlijk. Hij kon een niveau van focus tonen bij welke taak dan ook die elke volwassene in verlegenheid zou brengen. Daarom wilde ik deze vaardigheid koesteren en zocht ik naar manieren om hem te helpen langer gefocust te blijven naar eigen wil. Maar hoe? Ik besteedde wat tijd aan het observeren van hem en merkte op waar zijn passies lagen en vanuit deze observaties kon ik betrokken raken bij de taken en activiteiten die hij het leukst vond.

Passie en Focus Cultiveren door Spel

Mijn zoon was zeer expliciet in zijn passies en twee daarvan waren steden bouwen en bussen. Dus bouwden we ingewikkelde steden met bouwblokken en deden we aan creatief spel met bussen en diverse voertuigen. In plaats van zijn spel te sturen, zou ik meedoen en zijn leiding volgen. Het belangrijkste van alles was dat ik geen persoonlijke tijdslimiet instelde. Ik zou gewoon meedoen en plezier hebben totdat hij leek klaar te zijn en zijn leiding volgend zouden we beginnen met het creëren van steeds complexere scenario's en zoeken naar mogelijkheden om eventuele vooropgezette ideeën die hij had uit te dagen. Ik herinner me nog steeds zijn sprankelende ogen toen hij zich realiseerde dat bussen soms over bepaalde obstakels konden vliegen die hij onmogelijk achtte.

Tijdens deze speelsessies maakte ik er een punt van om:

• Zijn verbeelding en creativiteit te prijzen, waardoor zijn gevoel van prestatie en zelfvertrouwen werd versterkt en over het algemeen een uniek gevoel van plezier werd gecreëerd.

• Ik toonde hem oprechte interesse in wat hij creëerde. Ik wilde meer weten over de steden die hij bouwde of de verhalen achter zijn buspersonages, en vaak deed ik volledig onorthodoxe suggesties die hij later 'gekke ideeën' begon te noemen in de zin van gek leuk. Zelfs vandaag noemt hij mijn moeder nog steeds 'Gekke oma'!

• Hij hield er nooit van om de steden af te breken, maar soms moesten we de plaats schoonmaken. Dus stelde ik voor dat de steden een levenscyclus hadden en dat we ze moesten afbreken en herbouwen om een nieuwe, betere stad te maken met zijn nieuw ontwikkelde vaardigheden, hem helpend om zijn eigen groei te voelen en te ervaren – hij verbaasde me keer op keer hoe snel hij zich ontwikkelde!

Deze aanpak hielp hem om geboeid te blijven bij activiteiten waar hij van hield, zijn vermogen om te concentreren te ontwikkelen, voor langere perioden en om zich zowel op taken te concentreren als zijn verbeelding te gebruiken — vaardigheden die ik essentieel vind voor mindfulness en persoonlijke groei en succes.

Schoolleeftijd: Bewustzijn en Besluitvorming (6 jaar en ouder)

Naarmate mijn zoon ouder werd en naar school begon te gaan, verschoof de focus naar het cultiveren van zijn bewustzijn, hem helpen om te gaan met uitdagende situaties en zijn besluitvormingsvaardigheden te verbeteren. Dit moment in zijn leven is echt belangrijk, aangezien zoveel van zijn ontwikkeling nu plaatsvindt; dit is het moment waarop ze echt leren hun emoties te begrijpen, empathie te ontwikkelen en geïnformeerde keuzes te maken.

Gesprekken

We praten veel. Ik heb een korte uitdrukking voor wanneer we een moment alleen nodig hebben en met elkaar moeten communiceren, genaamd het cycloopmoment. Dit is wanneer we onze gezichten heel dicht bij elkaar brengen zodat onze ogen lijken te versmelten en we eruitzien alsof we een cycloop zijn. Dit is echt handig, want hij vindt dit grappig en het stelt me in staat om hem los te schudden van eventuele frustraties, boosheid, teleurstelling of hyper-opwinding en hem terug naar de realiteit te brengen.

Naast deze momenten praten we ook echt. Een paar jaar lang fietsten we samen naar zijn school en terug, en gebruikten we deze momenten om te bespreken wat hij verwachtte dat er die dag op school zou gebeuren en daarna een reflectie op wat er daadwerkelijk gebeurde. Ik ben ervan overtuigd dat elke ouder een soortgelijke situatie zal herkennen – toen ik hem voor het eerst vroeg naar zijn dag: "Hé maatje, hoe was je dag?" antwoordde hij alleen maar: "goed."

Dus ik draaide dit om. Ik maakte dit ons codewoord. Als hij niet antwoordde dat zijn schooldag "goed" was, vertelde ik hem dat ik het verkeerde kind van school had opgehaald en dat we terug moesten omdat ik mijn eigen zoon naar huis wilde brengen. Dit mini-lachmoment (zeker een vadergrap!) stelde hem in staat om te lachen, te resetten van het schoolmoment en aanwezig te zijn in het moment van onze rit, waarin we praatten over wat er gebeurd was en reflecteerden op uitdagingen en successen.

Meer komt er nog

Mijn zoon is nog maar 9. Mijn zoon is al 9. Er zal nog zoveel meer zijn voor ons om te ervaren. Ik zal nog veel fouten maken, ik zal veel fouten maken en ik zal hopelijk een leven lang met hem leren; en hij met mij.

Ik hoop dat hij me op een dag vraagt om hem de DeRose Method te leren, maar ik ga er niet vanuit dat dit vanzelfsprekend is. Hij mag zijn eigen keuzes maken en misschien is dit niet naar zijn smaak. De laatste suggestie die ik heb, is om onze kinderen toe te staan te zijn wie ze willen zijn, om hen de ondersteuning en liefde te geven om hun beste zelf te zijn. Dit is wat ik doe als ik lesgeef en dit is wat ik probeer te doen als ik ouder ben.

Mijn zoon en ik hebben dit artikel samen gelezen. Een paar keer werden mijn ogen nat en de zijne ook. Ik gebruikte dit moment van het artikel samen lezen om te dubbelchecken of ik de dingen correct had onthouden en dat deed hij ook. Ik raad ten zeerste aan dat we nooit stoppen met ons bewust zijn van het moment waarin we leven en delen; dit moment is uniek en zal nooit meer bestaan. Gebruik alles wat je in deze artikelen leert om je mindfulness in het leven echt te verbeteren.

Ik ga weer een stad bouwen van houten blokken...

Deze tekst is oorspronkelijk geschreven door Fabs in het Engels en hij heeft AI gebruikt om het naar het Nederlands te vertalen. Als je feedback hebt over de vertaling, schrijf me dan een bericht op Fabio.martins@derosemethod.org