Toen ik op de middelbare school zat (ongeveer 15 jaar oud), gaf ik wiskundeles aan mijn beste vriend, Augusto César (ook wel Goose genoemd). Ik vond het echt leuk om hem les te geven, ik begreep het onderwerp en ik kon die kennis toepassen op verschillende voorbeelden, om die kennis op een manier te communiceren die voor hem makkelijker te assimileren en te leren was. Ik genoot van lesgeven.
Maar, in grote meerderheid, was mijn referentie van wie een leraar is, en hoe zulke mensen zijn, meer vergelijkbaar met Pink Floyd’s The Wall — repressief, onderdrukkend, zelfingenomen (hoewel een of twee geweldig waren).
Pink Floyd leraar
Toen ik de universiteit verliet en begon te werken, ontmoette ik enkele ongelooflijke leraren en door de jaren heen begon ik mijn visie hierop te veranderen… Tot een punt waarop hoe meer ik leerde en verbeterde, hoe meer ik dat met anderen wilde delen, om hen te helpen de inzichten te bereiken, om mensen te begeleiden zodat ze hun eigen meningen konden vormen, zodat ze meer informatie hadden om hun eigen beslissingen te maken.
Alleen was er geen MANIER dat ik zoals een leraar zoals die hierboven zou zijn… En toen veranderde alles toen ik iemand ontmoette die me liet zien dat lesgeven niet was wat ik tot dat punt had geleerd.
DeRose en Jaya Het was Professor DeRose (hier afgebeeld met zijn trouwe viervoetige engel, Jaya).
Er zijn veel redenen voor deze inspiratie. Deels was het omdat het onderwerp dat hij onderwijst fascinerend is: een benadering van het leven die je in staat stelt productiever te zijn op het werk, beter samen te werken met anderen, meer energie en focus te voelen, te maximaliseren hoe je presteert als mens…
En verder… zijn stijl van lesgeven, hem als persoon, zijn houdingen, zijn aanwezigheid. Ik zou graag wat daarvan willen emuleren.
Dus in 2008 begon ik met lesgeven. Wow… hoe meer je onderwijst, hoe meer je leert! Voor mij is lesgeven niet alleen informatie spuien, maar, ik voel dat een succesvolle leraar degene is die het meest effectief kan communiceren, die de informatie kan weven om bij de studenten te passen. Voor mij is lesgeven een passie.
Voordat ik DeRose ontmoette, was er een uitdrukking die ik associeerde met lesgeven… Voor zover ik weet was deze uitdrukking van GB Shawn… “Hij die kan, doet. Hij die niet kan, onderwijst.”
Toch is DeRose het levende bewijs dat deze uitspraak onzin is… Hij heeft een wereldwijd netwerk van ondernemende leraren opgebouwd die bedrijven hebben in 13 verschillende landen in Europa, de VS en Zuid-Amerika. Hij was het ultieme voorbeeld dat.. “Hij die gokt, probeert. Maar hij die weet, doet en onderwijst…”
Dit was een fundamentele les in mijn leven! Het veranderde alles. Niet langer moest ik die kant van mij negeren die informatie met anderen wilde delen, keek ik niet langer neer op mensen die ervoor kozen hun leven als leraren te leven. Niet langer droeg dit een stigma
… het resultaat was natuurlijk – ik begon VEEL meer te investeren in een goede leraar zijn, in de vaardigheden die nodig zijn om anderen mijn boodschap te laten begrijpen, training in hoe ideeën te communiceren zodat anderen conclusies kunnen trekken.
Denk na over wat een geweldige vaardigheid dit is! Zouden leiders niet effectiever zijn als ze ook leraren waren? Zou communicatie op het werk en thuis niet verbeteren als je effectiever zou kunnen communiceren? Zijn dit niet fundamentele hulpmiddelen die iedereen zou moeten kennen om sneller hun doelen te bereiken? En toen had ik een belangrijke gebeurtenis in mijn leven… mijn vrouw en ik kregen een zoontje. Terwijl ik dit schrijf is hij bijna anderhalf jaar oud en voor zover ik kan zien, is de vaardighedenset die ik als leraar heb geleerd en ontwikkeld fundamenteel geweest in het opvoeden van een coole kleine kerel!
Dus wat is jouw ervaring? Waren de leraren in jouw leven onderdrukkers of beïnvloeders?
Deze tekst is oorspronkelijk geschreven door Fabs in het Engels en hij heeft AI gebruikt om het naar het Nederlands te vertalen. Als je feedback hebt over de vertaling, schrijf me dan een bericht op Fabio.martins@derosemethod.org