Vandaag wilde ik schrijven over een gesprek dat ik onlangs had met iemand die belangrijk voor mij is. In dit gesprek hadden we het over piano spelen. Specifiek over hoe een complex deel zo uitdagend is om te spelen. Dit interesseerde me zeer, dus ik vroeg verder… Waarom is het moeilijk? Wat maakt het complex? Is het spiergeheugen of is er iets anders?
De persoon in kwestie is eigenlijk mijn moeder! Ze speelt al piano sinds… nou ja, voordat ik geboren was… en ze heeft intensief getraind om te kunnen spelen bij recitals en concerten. Het enige dat haar ervan weerhoudt een professional te zijn, is dat ze er geen geld mee verdient. Dit stuk waarop ze oefent, geeft haar enorm veel hoofdpijn en ze is erg gefrustreerd door dit proces… Dus we praatten.
Haar antwoorden waren echt interessant voor mij! De vraag die haar echt versteld deed staan was: “zing je jouw partij?” — Waarop ze antwoordde (en ik parafraseer hier): “Mijn lerares kan dat! Ze zingt haar hele partij… ik? Ik vind het heel moeilijk, dus ik probeer het niet…”
Dit blies me omver… 🤯
Het punt is… wanneer je speelt, zijn er een paar componenten die je in staat stellen te spelen: de timing, de technische vaardigheid, het geluid, de melodie, het gevoel van het stuk. Ze vertelde me gisteravond dat ze een doorbraak had met behulp van een metronoom en ontdekte hoe haar tempo lag en hoe ze op een plek tijd stal en het niet terugbetaalde, waardoor de complexiteit te veel voor haar was. Dit is toen ik haar vroeg naar het zingen van haar partij!
Dus waarom vroeg ik haar hiernaar?
Nou, dit is mijn vakgebied! Wanneer je iets uitvoert, een auto racet, piano speelt, of zelfs je zakelijke activiteiten doet, is er een horizon… Deze horizon markeert je vermogen om gebeurtenissen te plannen versus erop te reageren. In dit geval is dit een echt cool voorbeeld: mijn moeder heeft de behendigheid en techniek om het stuk te spelen, maar tegelijkertijd is haar partij zo belastend dat ze niet de horizon heeft om het te interpreteren, alleen om erop te reageren.
Het vermogen om jezelf te trainen om te kunnen spelen is belangrijk en zorgt voor goed spel, maar geweldig spel komt niet alleen van het automatisch reproduceren van de noten, maar eerder om ze te kennen zodat je aan de technische eisen kunt voldoen en ze te voelen zodat je verder kunt gaan dan de mechanica.
Deze tekst is oorspronkelijk geschreven door Fabs in het Engels en hij heeft AI gebruikt om het naar het Nederlands te vertalen. Als je feedback hebt over de vertaling, schrijf me dan een bericht op Fabio.martins@derosemethod.org